مرحوم علامه سید محمد حسین حسینی طهرانی رضوان الله علیه در جلد دهم کتاب معاد شناسى روایتى درباره عذاب قاتلان حسین علیه السّلام و اولاد آنها از بنى امیّه لعنهم اللهُ جمیعاً، بیان می کند:
در «تفسیر فرات بن إبراهیم» از ابن عبّاس، از أمیر المؤمنین علیه السّلام روایت مى کند که: روزى رسول خدا صلّى الله علیه و آله و سلّم بر حضرت فاطمه سلام الله علیها وارد شدند و ایشان را محزون و مهموم یافتند- و در اینجا رسول الله حدیثى را درباره احوال قیامت مفصّلًا ذکر مى کنند، تا مى رسند به اینجا که:
اى فاطمه! تو مىگوئى: یا رَبِّ! أَرِنى الحسنَ و الحُسَینَ. فَیَأْتیَانِکِ و أَودَاجُ الحُسَینِ تَشْخَبُ دَمًا وَ هُوَ یَقُولُ: یا رَبِّ! خُذْ لِىَ الیَومَ حَقِّى مِمَّنْ ظَلَ مَنِى.»
«اى پروردگار من! حسن و حسین را به من بنمایان. و در اینصورت آن دو به سوى تو مى آیند در حالی که از رگ هاى گردن حسین خون تازه جارى است، و او مى گوید: اى پروردگار من! حقّ مرا از آنان که به من ستم کرده اند، در امروز براى من بگیر.»
و در این حال خداوند جلیل به غضب در مى آید، و از غضب او جهنّم به غضب در مى آید، و فرشتگان جمیعاً به غضب در مى آیند، و سپس جهنّم ناگهان شعله اى مىکشد و زفیرى و صدائى مى زند. در این حال فوجى از ملائکه غضب از جهنّم بیرون مى آیند و یکایک از قاتلان حسین، پسرانشان و پسران پسرانشان را از میان گروه ها و جمعیّت ها جدا مى کنند، و آنها مىگویند: بار پروردگارا! ما در روز عاشوراء حاضر نبودهایم و در قتل حسین شرکت نکردهایم! خداوند به زَبانیه جهنّم مى گوید: آنان را از نشانه ها و علائم چهره هایشان بگیرید: به چشمان أزرَقى رنگ و چهرههاى سیاه! و بگیرید آنها را از زلف هاى پیشانى آنها و بیندازید در درک اسفل از آتش دوزخ! زیرا که آنها بر دوستان و موالیان حسین شدیدتر و سخت تر بودند از آنان که با خود حسین محاربه کردند و او را کشتند. و در این حال صداى شهقه آنها در جهنّم شنیده مىشود- الحدیثَ.
عذاب دشمنان أهل بیت علیهما السّلام، و قاتلان امام حسین علیه السّلام
ایشان در مقالی دیگر می افزاید: و در «عیون» با اسناد متّصل خود از حضرت رضا علیه السّلام روایت مى کند که: قالَ رسولُ اللَهِ صَلَّى اللَهُ عَلَیْهِ وَ ءَالِهِ: الوَیلُ لِظَالِمِى أَهلِ بَیتِى؛ کَأَنِّى بِهِم غَدًا مَعَ المُنَافِقِینَ فِى الدَّرْکِ الاسفَلِ مِنَ النَّار.
«واى بر ستمگران به اهل بیت من؛ گویا مى بینم آنان را که فرداى قیامت، با منافقان در دَرک و طبقه پائین ترینِ آتش مىباشند.»
و نیز در «عیون» با همین سند، روایت کرده است که رسول الله گفته اند: کشنده حسین در تابوت و صندوقى از آتش است، و عذاب او به تنهائى به قدر نصف عذاب اهل دنیاست. دست ها و پاهاى او را به زنجیرهائى از آتش بسته اند؛ پس آن صندوق را در آتش واژگون مى کنند تا در قعر جهنّم مى افتد. و او بوى عَفِنى دارد که تمام جهنّمیان از بدى بوى او به پروردگارشان پناه مى برند. و او در آنجا مخلّد و جاودان، عذاب ألیم را مىچشد با جمیع کسانى که در کشتن حسین با او همدست و همداستان بوده، و او را بر کشتن حسین ولایت داده اند. هر چه پوست بدن آنها بسوزد و پخته شود خداوند پوست دیگرى مى آفریند تا عذاب درد آور را بچشند، و یک ساعت هم آن عذاب سبک نخواهد شد، و از حمیم دوزخ مى نوشند؛ پس واى بر آنان از عذاب خدا در آتش.
و در تفسیر منسوب به حضرت عسکرى علیه السّلام است که: کسانى که راضى به کشتن حسین علیه السّلام بوده و هستند همگى شریک در قتل او هستند. کشندگان حسین و کمک کاران و امر کنندگان و پیروان آنها، از دین خدا برى هستند.
و خداوند فرشتگان مقرّب خود را امر مى کند که اشک هائى را که در قتل حسین از چشم ها ریخته است بردارند و به پاسداران و خزّان بهشت بدهند، تا آن را با آب حیوان یعنى آب زندگى مخلوط و ممزوج کنند تا شیرینى آن آب زیاده شود.
و آن فرشتگان آن اشک ها را در هاویه دوزخ بریزند و با حمیم آن و صدید آن و غسّاق آن و غسلین آن ممزوج کنند تا شدّت حرارت آنها و بزرگى عذاب آنها هزار مرتبه مضاعف شود، و بر آنان که از اعداء آل محمّد به هاویه انتقال مىیابند، عذابْ شدید و سخت گردد.